مقدمه: بتاتالاسمی ماژور یکی از شایع‌ترین اختلالات ژنتیک در جهان می‌باشد. افراد هموزیگوت گاهی فرم خفیف‌تری از این بیماری را نشان می‌دهند که به آنها اینترمدیا اطلاق می‌شود. در این مطالعه، اثر هیدروکسی اوره در بیماران تالاسمی اینترمدیایی که به عنوان تالاسمی ماژور با تزریق خون در درمانگاه تالاسمی بیمارستان بوعلی اردبیل تحت درمان بوده‌اند، بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی کل بیماران مبتلا به تالاسمی اینترمدیا (63 نفر) به روش کل شماری بعد از کسب رضایت نامه کتبی تزریق خون آنها قطع و تحت درمان با هیدروکسی اوره قرار گرفتند. بعد از 3 و 6 ماه، نیاز آنها به تزریق خون بررسی شد. در این مدت میزان هموگلوبین، فریتین، سطح سلول‌های خون و عملکرد کلیه و کبد قبل و بعد از هیدروکسی اوره ارزیابی و داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری ناپارامتری ویلکاکسون و نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: بعد از 6 ماه، 60 نفر (2/95%) از بیماران به طور کامل از تزریق خون بی نیاز شده و فواصل تزریق خون در 3 نفر (8/4%) افزایش پیدا کرد. میانگین هموگلوبین بعد از مصرف دارو افزایش و میانگین فریتین کاهش یافته بود. همچنین از عوارض دارو می‌توان به افزایش معنی‌دار مقادیر AST، ALT و BUN اشاره کرد. نتیجه‌گیری: درمان با هیدروکسی اوره در بیماران بتا تالاسمی اینترمدیا، باعث برطرف شدن نیاز به تزریق خون و افزایش سطح هموگلوبین در آنها می‌شود.

واژه‌های کلیدی: تالاسمی اینترمدیا، هموگلوبین، هیدروکسی اوره، تزریق خون

متن کامل [PDF 495 kb]   (2734 دریافت)