مقدمه: دیابت قندی در دراز مدت موجب تشدید استرس اکسیداتیو شده و فعالیت سیستم دفاع آنتی‌اکسیدان را کاهش می‌دهد. با توجه به اهمیت این عوامل در بروز برخی بیماری‌های عصبی و با در نظر گرفتن خاصیت ضددیابتی و آنتی‌اکسیدانتی خارخاسک، هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر تجویز خوراکی این گیاه بر سطح بافتی برخی مارکرهای پراکسیداسیون لیپیدی و استرس اکسیداتیو در بافت مغز موش‌های صحرایی دیابتی است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی به 4 گروه کنترل، گروه کنترل تحت تیمار با خارخاسک، گروه دیابتی و گروه دیابتی تحت تیمار با خارخاسک تقسیم شدند. برای دیابتی کردن موش‌ها از استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم (داخل صفاقی) استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با گیاه نیز پودر این گیاه مخلوط شده با غذای استاندارد موش را با نسبت وزنی 3% به مدت 5 هفته دریافت نمودند. سطح مالون دی‌آلدئید و نیتریت و میزان فعالیت سوپراکسید دیس موتاز بافت مغز در پایان کار اندازه‌گیری شد. نتایج: موش‌های دیابتی افزایشی معنی‌داری در سطح بافتی مالون دی‌آلدئید (01/0p<) و نیتریت و نیترات (01/0p<) و کاهشی غیرمعنی‌داری در فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز نشان دادند و درمان با خارخاسک میزان مالون دی آلدئید (01/0p<) و نیتریت (05/0p<) را به صورت معنی‌داری کاهش داد و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز در موش‌های دیابتی تیمار شده به طور غیرمعنی‌داری در مقایسه با گروه دیابتی افزایش نشان داد. نتیجه‌گیری: تجویز خوراکی خارخاسک می‌تواند برخی شاخص‌های پراکسیداسیون لیپیدی و استرس اکسیداتیو در بافت مغز را در موش‌های صحرایی دیابتی کاهش دهد و در جلوگیری از برخی بیماری‌های عصبی ناشی از تشدید استرس اکسیداتیو می‌تواند مؤثر باشد

واژه‌های کلیدی: خارخاسک، دیابت قندی، مغز، استرس اکسیداتیو، مالون دی آلدئید، نیتریت، سوپراکسید دیس موتاز

متن کامل [PDF 192 kb]   (3983 دریافت)