دوره 19، شماره 6 - ( بهمن و اسفند 1390 )                   جلد 19 شماره 6 صفحات 813-807 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salehi S, Dehghan M, Sherafat A. The Efficacy of Local Injection of Methylprednisolone and Lidocaine with and Without Splint, in Treating Patients with De Quervain's Tenosynovitis. JSSU 2012; 19 (6) :807-813
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1839-fa.html
صالحی شهریار، دهقان مرتضی، شرافت اصغر. بررسی اثر بخشی تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه و بدون آتل در درمان تنوسینویت دکورون. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1390; 19 (6) :807-813

URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1839-fa.html

بررسی اثر بخشی تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه و بدون آتل در درمان تنوسینویت دکورون
شهریار صالحی ، مرتضی دهقان* ، اصغر شرافت
چکیده:   (12504 مشاهده)
مقدمه: ابتلا به تنوسینویت دکورون در اثر فعالیت‌های تکراری و روزمره، سبب مراجعت زیاد به درمانگاه ارتوپدی و در نهایت افزایش هزینه‌های درمانی و اتلاف وقت بیماران می‌شود. این مطالعه مقاله به منظور مقایسه اثر بخشی تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه و بدون آتل در درمان تنوسینویت دکورون انجام شد روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 72 بیمار مبتلا به تنوسینویت دکورون مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انتخاب و سپس به صورت تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند مداخله درمانی در گروه اول تزریق 1 میلی‌لیتر لیدوکائین 1 درصد،40 میلی گرم پردنیزولون همراه با آتل‌گیری بوده در گروه دوم درمان بدون آتل‌گیری(تزریق دارو) و پیگیری به مدت سه هفته برای 3 بار در هر گروه بود. اطلاعات با استفاده از ابزار دیداری v‏isual analogue scale جمع‌آوری شد داده‌ها با از نرم افزار SPSS ورژن 16 و آزمون‌های آماری توصیفی، دقیق فیشر، تی مستقل تحلیل شد. نتایج: روند تغییرات میانگین شدت درد بعد از سه هفته و سه دوره مجزا در دو گروه درمانی مختلف بیان نگر آن بود که کاهش میانگین شدت درد و فراوانی بهبودی در گروه درمان تزریقی موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همرا با اتل‌گیری نسبت به درمان موضعی تنها تفاوت معنی‌دار آماری داشت(05/P<). نتیجه‌گیری: تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه با تثبیت مفصل در درمان تنسینویت دارای پاسخ درمانی مناسب‌تر است.
واژه‌های کلیدی: تنسینویت دکوروان، لیدوکائین، آتل، متیل پردنیزولون
متن کامل [PDF 198 kb]   (5594 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1390/12/7 | انتشار: 1390/12/25
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به ماهنامه علمی پ‍ژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | SSU_Journals

Designed & Developed by : Yektaweb