مقدمه: هیپوکامپوس، ناحیه‌ای کاملاً شناخته شده از مغز است که در حافظه دخیل است. مطالعات اخیر نشان داده است که در افراد مسن نشانه هایی از آتروفی هیپوکامپوس وجود دارد، به هرحال در مطالعات انسانی، اثر سن بر روی آتروفی هیپوکامپوس با متغیرهای دیگری مانند تغذیه نامناسب و استرس‌های جسمانی و روانی مخدوش شده است بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین اثر پیری طبیعی بر اندازه حجم زیر نواحی مختلف هیپوکامپوس با استفاده از مدل حیوانی رت انجام شد.

روش بررسی: رت‌های نر نژاد ویستار تا زمان کشته شدن که برای رت‌های جوان شش ماهگی و رتهای پیر 24 ماهگی بود(در هر گروه 10 رت) در شرایط یکسان آزمایشگاهی نگهداری شدند. مقاطع متوالی کرونال به ضخامت 25 میکرون در محدوده کل هیپوکامپوس بریده شد و با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی یکنواخت سیستماتیک، تعداد 10تا 12 مقطع انتخاب و بر روی لام چسبانده و با هماتوکسیلین رنگ شد. اصل کاوالیر برای تخمین حجم زیر نواحی هیپوکامپوس مورد استفاده قرار گرفت.

نتایج: تحلیل آماری داده‌ها نشان داد که فقط تاثیر معنی‌دار سن در طبقه رادیاتوم و لاکونوزوم و مولکولار ناحیه هرمی CA1 وجود دارد به طوری که حجم این ناحیه در رت‌های پیر کمتر از رت‌های جوان است(05/0P< ). نتایج همچنین نشان داد که حجم کل هیپوکامپوس در رت های پیر و جوان تفاوتی ندارد(74/0P= ).

نتیجه گیری: یافته‌های این تحقیق تغییرات احتمالی در زواید نورونی سلولهای C‏A1 هیپوکامپی را مطرح می‌کند که این فرضیه را باید با مطالعات میکروسکوپ الکترونی و روش گلژی آزمود. این داده ها مبنای نورآناتومیکی را فراهم می کند که می‌تواند با اختلالات رفتاری و حافظه گزارش شده متعاقب پیری، مرتبط باشد.