دوره 19، شماره 1 - ( فروردین و اردیبهشت 1390 )
جلد 19 شماره 1 صفحات 113-104 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alagheband M, Aghayousefi A, Kamali M, Dehestani M, Haghiroalsadat F, Nazari T et al . Effect of Coping-Therapy on Mental Health of Mothers with Genetic and Non Genetic Mentally Retarded Children. JSSU 2011; 19 (1) :104-113
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1457-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1457-fa.html
علاقبند مریم، آقایوسفی علی رضا، کمالی محمود، دهستانی مهدی، حقیرالسادات بی بی فاطمه، نظری طاهره و همکاران.. تاثیر مقابله درمانگری برسلامت عمومی مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی و غیر ژنتیکی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1390; 19 (1) :104-113
مریم علاقبند 
، علی رضا آقایوسفی ، محمود کمالی ، مهدی دهستانی ، بی بی فاطمه حقیرالسادات ، طاهره نظری ، محمد حسن شیخها*
، علی رضا آقایوسفی ، محمود کمالی ، مهدی دهستانی ، بی بی فاطمه حقیرالسادات ، طاهره نظری ، محمد حسن شیخها*
چکیده: (10368 مشاهده)
مقدمه: فرزند عقب مانده ذهنی به عنوان منبع فشار روانی، سلامت عمومی والدین بخصوص مادران را به خطرمی اندازد، ولی میزان تأثیر آن تا اندازه ای به ارزیابی شناختی و مهارت های مقابله ای فرد بستگی دارد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثر مقابله درمانگری بر سلامت عمومی مادران کودکان عقب مانده ذهنی با علل ژنتیکی و غیرژنتیکی صورت گرفته است.
روش بررسی: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی می باشد. در این تحقیق 40 نفر از مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی شهر یزد که در سال تحصیلی 89-1388 فرزندان آنها زیر نظر بهزیستی مشغول به تحصیل بودند، به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با گمارش داوطلبانه به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون مادران به پرسشنامه سلامت عمومی پاسخ دادند و در مرحله بعدی، گروه آزمایش تحت درمان شیوه‌های مقابله‌ای قرار گرفتند، سپس هر دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون مجدداً با پرسشنامه فوق مورد آزمون و داده‌ها با استفاده از آزمون تی وآنالیز کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: یافته ها نشان داد که اثر مقابله درمانگری بر سلامت عمومی مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی و غیر ژنتیکی یکسان است و سلامت عمومی مادران هر دو گروه را افزایش می‌دهد، علایم جسمانی و افسردگی مادران راکاهش می‌دهد و خواب و کارکرد اجتماعی آنها را بهبود می‌بخشد. همچنین بین سن و تحصیلات مادران مقابله درمانگری رابطه مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود مقابله درمانگری برای کلیه مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی اعم از ژنتیکی و غیر ژنتیکی جهت افزایش سلامت عمومی انجام شود.
واژه‌های کلیدی: مقابله درمانگری، سلامت عمومی، مادران، فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی، عقب ماندگی ذهنی غیر ژنتیکی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
