مقدمه: اغلب زنان تغییرات چشمگیری را در دوران یائسگی و پس از آن تجربه می‌کنند و هدف از این مطالعه برآورد کیفیت زندگی و تعیین عوامل مرتبط با آن در زنان شهر یزد پس از یائسگی می‌باشد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه‌ای بر روی 300 زن یائسه در شهر یزد در سال 1387 انجام گرفت. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این مطالعه پرسشنامهQOL مختص کیفیت زندگی زنان یائسه بوده و داده‌ها به روش مصاحبه جمع‌آوری گردید. برای بررسی روایی و پایائی پرسشنامه از روش روایی محتوا و آلفای کرونباخ استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم افزار SPSS 15 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای آماری من ویتنی و کروسکال والیس انجام گردید. نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده میانگین سن شروع یائسگی7/4±3/47 سال بوده است. میانگین نمره کیفیت زندگی در بعد وازومتور برابر 71/4±34/12، در حیطه روانی برابر 89/8±15/18، در حیطه جسمی 37/16±09/41، در حیطه جنسی 25/6±97/10 بوده است. ارتباط معناداری بین نمره حیطه های روانی- اجتماعی، جسمی و جنسی با سطح تحصیلات، شغل، وضعیت اقتصادی و بهداشتی افراد وجود داشت(05/0P<). با توجه به نتایج ضریب همبستگی اسپیرمن، بین متغیرهای نمره حیطه جسمی، حیطه روانی– اجتماعی، حیطه جنسی با تعداد بارداری و سن ارتباط معناداری وجود داشت(05/0P <). نتیجه‌گیری: یائسگی باعث کاهش کیفیت زندگی می‌شود و آموزش و مداخله‌های موثر پس از یائسگی باعث بهبود کیفیت زندگی در زنان یائسه خواهد گردید.

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، یائسگی، زنان، وازوموتور

متن کامل [PDF 216 kb]   (4655 دریافت)