مقدمه: افسردگی یکی از شایع ترین بیماریهای روانی است، به منظور درمان و جلوگیری از عود مکرر این بیماری لازم است اطلاعاتی در رابطه با روش های درمانی از جمله گروه درمانی شناختی-رفتاری کسب کرد. هدف از اجرای این پژوهش ارزیابی میزان اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری به شیوه ی گروهی بر میزان افسردگی مبتلایان به این اختلال بوده است. روش بررسی: این پژوهش از نوع تجربی و با دو گروه آزمایش و گروه کنترل همراه با پیش آزمون است. نمونه ها از بین افرادی بودند که تشخیص افسردگی خفیف گرفتند و نمره ی پرسشنامه افسردگی بک آنها بین 17 تا 20 بود که بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمایش به جز دارو درمانی 8 جلسه گروه درمانی را نیز دریافت کرد. پرسشنامه ی افسردگی بک توسط نمونه ها در سه مرحله، قبل از مداخله، بعد از مداخله و یک ماه بعد، تکمیل شد. داده های پژوهشی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ver 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش بعد از مداخله تفاوت معنی داری وجود دارد(043/0=p ). ضمناً در گروه آزمایش بین نمره ی افسردگی بیماران قبل از مداخله و بعد از مداخله (033/0p=) و قبل از مداخله و یک ماه بعد نیز تفاوت معنی دار وجود داشت(492/0=p). نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی بیماران مبتلا به افسردگی خفیف مؤثر می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: افسردگی، درمان شناختی رفتاری، گروه درمانی

متن کامل [PDF 280 kb]   (9275 دریافت)