مقدمه: یافته های بالینی تأثیرگذار بر ناتوانی بیماران سکته مغزی حائز به این دلیل که می توانند در پیش آگهی و بهبودی بعدی بیمار تأثیرگذار باشند، حائز اهمیت است. روش بررسی: در این مطالعه بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در بیمارستان قائم مشهد در سال 1387 مورد مطالعه قرار گرفتند. وجود همی هیپوستزی، همی آنستزی، همی نگلکت و همی آنوپسی همنام در بیماران بررسی شد. مرتبه ناتوانی بیمار 72 ساعت از سکته بر اساس معیار رانکین تعیین شد، آزمون Tو فیشر برای تحلیل آماری میانگین مرتبه ناتوانی بکار رفت و p کمتر از05/0 معنی دار تلقی شد. نتایج: از 329 بیمار با سکته مغزی، 4/37% همی هیپوستزی، 8/13% همی آنستزی، 9/7% همی نگلکت و 3/7% همونیموس همی آنوپسی داشتند. میانگین ناتوانی در بیماران با همی آنستزی بطور معنی داری بیشتر از سایر بیماران بود(001/0(p< . میانگین ناتوانی در افراد با همی هیپوستزی یا همی نگلکت یا همی آنوپسی همنام نسبت به افراد بدون آن تفاوت معنی داری نداشت (بترتیب 44/0p= و23/0p= و 83/0 p=.) بیماران با تریاد همی آنستزی، همی نگلکت و همی آنوپسی همنام میانگین ناتوانی بطور معنی داری بیشتر از سایرین بود(001/0p< ). نتیجه گیری: همی آنستزی یافته بالینی تأثیرگذار بر ناتوانی مبتلایان به سکته مغزی است، وجود تریاد بالینی فوق می تواند افزایش دهنده میانگین ناتوانی در این بیماران باشد.

واژه‌های کلیدی: سکته مغزی، ناتوانی حسی، آنوپسی، فراموشی

متن کامل [PDF 141 kb]   (2824 دریافت)