دوره 29، شماره 9 - ( آذر 1400 )
جلد 29 شماره 9 صفحات 4095-4083 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1011 مشاهده)
مقدمه: پلاکهای آمیلوئیدی در مغز به صورت وابسته به سن، افزایش مییابد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات تداومی و تناوبی بر سطح آمیلوئید بتا 42 (Aβ42) و مالون دی آلدئید (MDA) هیپوکامپ موشهای صحرایی نر سالمند بود.
روش بررسی: 30 سر موش سالمند نر ویستار (سن 18 ماه) بهطور تصادفی و بر اساس وزن به سه گروه تمرین تناوبی، تمرین تداومی و کنترل تقسیم شدند. تمرین تداومی به‌مدت 8 هفته با شدت 65 تا 70% VO2maxو پروتکل تمرین تناوبی نیز به مدت 8 هفته با اجرای 8-5 مرحله فعالیت 2 دقیقه‌ای باشد معادل 80 تا 100% VO2max و دوره‌های استراحتی فعال 2 دقیقه‌ای، اجرا شد. نمونههای بافت هیپوکامپ 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین استخراج شد. از آزمون آنووا (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج: سطح Aβ42 هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/001=p)، هم‌چنین سطح این شاخص در گروه تناوبی نیز نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/001=p). ولی بین سطح Aβ42 هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/502=p). سطح MDA هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/016=p)، هم‌چنین سطح این شاخص در گروه تمرین تناوبی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/046=p). بین سطح پروتئین MDA هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/866=p).
نتیجه‌گیری: احتمالاً تمرینات ورزشی تداومی و تناوبی می‌تواند از طریق تعدیل استرس اکسایشی باعث کاهش Aβ42 هیپوکامپ گردند و در نتیجه از تحلیل سیستم عصبی ناشی از سالمندی جلوگیری کند.
روش بررسی: 30 سر موش سالمند نر ویستار (سن 18 ماه) بهطور تصادفی و بر اساس وزن به سه گروه تمرین تناوبی، تمرین تداومی و کنترل تقسیم شدند. تمرین تداومی به‌مدت 8 هفته با شدت 65 تا 70% VO2maxو پروتکل تمرین تناوبی نیز به مدت 8 هفته با اجرای 8-5 مرحله فعالیت 2 دقیقه‌ای باشد معادل 80 تا 100% VO2max و دوره‌های استراحتی فعال 2 دقیقه‌ای، اجرا شد. نمونههای بافت هیپوکامپ 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین استخراج شد. از آزمون آنووا (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج: سطح Aβ42 هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/001=p)، هم‌چنین سطح این شاخص در گروه تناوبی نیز نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/001=p). ولی بین سطح Aβ42 هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/502=p). سطح MDA هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/016=p)، هم‌چنین سطح این شاخص در گروه تمرین تناوبی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (0/046=p). بین سطح پروتئین MDA هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/866=p).
نتیجه‌گیری: احتمالاً تمرینات ورزشی تداومی و تناوبی می‌تواند از طریق تعدیل استرس اکسایشی باعث کاهش Aβ42 هیپوکامپ گردند و در نتیجه از تحلیل سیستم عصبی ناشی از سالمندی جلوگیری کند.
واژه‌های کلیدی: تمرین تداومی، تمرین تناوبی، آمیلوئید بتا 42 (Aβ42)، مالون دی آلدئید (MDA)، موش های سالمند
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1399/12/7 | پذیرش: 1400/3/18 | انتشار: 1400/9/10
دریافت: 1399/12/7 | پذیرش: 1400/3/18 | انتشار: 1400/9/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |