دوره 29، شماره 5 - ( مرداد 1400 )
جلد 29 شماره 5 صفحات 3720-3710 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mokhtari MalekAbadi A, Jafarnezhadgero A. Effect of Foot Orthoses on the Timing of Lower Limb Muscles Activity during Walking in Older Adults. JSSU 2021; 29 (5) :3710-3720
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5155-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5155-fa.html
مختاری ملک آبادی عارفه، جعفرنژادگرو امیرعلی. اثر ارتوز پا بر زمانبندی فعالیت عضلات اندام تحتانی در راه رفتن سالمندان. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1400; 29 (5) :3710-3720
چکیده: (1105 مشاهده)
مقدمه: با ورود فرد به دوران سالمندی، الگوی راه رفتن دچار تغییر شده و توانایی وی برای راه رفتن کاهش می‌یابد. از ارتوز برای برطرف کردن اختلالات اسکلتی-عضلانی، مشکلات اسکلتی، معلولیت‌ها و... استفاده می‌شود. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثر ارتوز بر زمانبندی فعالیت عضلات اندام تحتانی در سالمندان طی راه رفتن می‌باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است. 14 زن (میانگین سن 4/40±60/50 سال) و 14 مرد (میانگین سن 5/55±63/35 سال) به‌صورت در دسترس انتخاب و داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند. هشت الکترود بر روی عضلات منتخب (درشت نئی قدامی، دوقلو داخلی، پهن داخلی، پهن خارجی، دوسر رانی، نیمه وتری، سرینی میانی و راست‌کننده ستون فقرات) جهت ثبت فعالیت الکتریکی طی راه رفتن با و بدون ارتوز قرار داده شد. برای تحلیل آماری داده‌ها از نرم‌افزارversion 16 SPSS و آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری استفاده گردید. سطح معناداری در تمامی آزمون‌ها 0/05 در نظر گرفته شد.
نتایج: اثر عامل ارتوز و اثر تعاملی ارتوز و جنسیت بر شروع فعالیت عضلات منتخب اختلاف معناداری را نشان نداد. اثر عامل جنسیت بر آغاز فعالیت عضلات دوقلو داخلی (0/007=P)، پهن داخلی (0/002=P)، پهن خارجی (0/027=P)، نیم وتری (0/004=P)، سرینی میانی (0/030=P) و راست‌کننده ستون فقرات (0/039=P) معنادار بود، به‌طوری که شروع فعالیت عضلات در گروه زنان نسبت به گروه مردان زودتر بود.
نتیجه‌گیری: ارتوز هیچگونه بهبودی را در زمان فعالیت عضلات منتخب نشان نداد، اگرچه اختلاف بین دو گروه زن و مرد قابل مشاهده بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است. 14 زن (میانگین سن 4/40±60/50 سال) و 14 مرد (میانگین سن 5/55±63/35 سال) به‌صورت در دسترس انتخاب و داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند. هشت الکترود بر روی عضلات منتخب (درشت نئی قدامی، دوقلو داخلی، پهن داخلی، پهن خارجی، دوسر رانی، نیمه وتری، سرینی میانی و راست‌کننده ستون فقرات) جهت ثبت فعالیت الکتریکی طی راه رفتن با و بدون ارتوز قرار داده شد. برای تحلیل آماری داده‌ها از نرم‌افزارversion 16 SPSS و آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری استفاده گردید. سطح معناداری در تمامی آزمون‌ها 0/05 در نظر گرفته شد.
نتایج: اثر عامل ارتوز و اثر تعاملی ارتوز و جنسیت بر شروع فعالیت عضلات منتخب اختلاف معناداری را نشان نداد. اثر عامل جنسیت بر آغاز فعالیت عضلات دوقلو داخلی (0/007=P)، پهن داخلی (0/002=P)، پهن خارجی (0/027=P)، نیم وتری (0/004=P)، سرینی میانی (0/030=P) و راست‌کننده ستون فقرات (0/039=P) معنادار بود، به‌طوری که شروع فعالیت عضلات در گروه زنان نسبت به گروه مردان زودتر بود.
نتیجه‌گیری: ارتوز هیچگونه بهبودی را در زمان فعالیت عضلات منتخب نشان نداد، اگرچه اختلاف بین دو گروه زن و مرد قابل مشاهده بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
