دوره 28، شماره 7 - ( مهر 1399 )
جلد 28 شماره 7 صفحات 2843-2833 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Safarnezhad A, Peeri M, Azarbayjani M A, Delfan M. Effect of 8 Weeks High Intensity Interval Training on the Gene Expression of BAX and BCL-2 in the Left Ventricle of Diabetic Male Wistar Rats. JSSU 2020; 28 (7) :2833-2843
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5145-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5145-fa.html
صفرنژاد علیرضا، پیری مقصود، آذربایجانی محمدعلی، دلفان مریم. تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بیان ژن‌های BAX و BCL-2 در بافت بطن چپ موش های صحرائی دیابتی نر ویستار. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1399; 28 (7) :2833-2843
چکیده: (1784 مشاهده)
مقدمه: تمرین منظم با حجم متفاوت در سطح گلوکز خون نوسان ایجاد می‌کند و با تنظیم سیگنال‌دهی در بیان ژن مرگ سلولی را در میوکارد بیماران دیابتی کاهش می‌دهد. هدف از این مطالعه تأثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید بر نسبت BAX وBCL-2 در بافت بطن چپ موش‌های صحرائی دیابتی بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. بدین منظور 14 سر موش نر دیابتی به دو گروه 7 تایی تقسیم شدند: تمرین تناوبی شدید (HIIT) و کنترل (C). القاء دیابت به‌صورت پلت با رژیم غذایی پرچرب (30درصد چربی و 25 درصد فروکتوز) به‌مدت 16 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری بعد از آن آزمودنی‌ها قربانی و بطن چپ آن‌ها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط گلوکز اکسیداز و مقاومت به انسولین باHOMA-IR اندازه‌گیری شد. جهت تعیین بیان ژن‌های BAXو BCL-2 از روش Real time-PCR و مقایسه گروهها توسط آزمون t مستقل توسط نرم‌افزار Graph pad prism در سطح آلفای 0/05 انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد، بیان ژن BAX در گروه تمرینHIIT نسبت به‌گروه کنترل کاهش معناداری داشت (0/0001P=). ژن BCL-2 در گروه تمرین نسبت به‌گروه کنترل افزایش معناداری داشت (0/0001P=). شاخص مقاومت به‌انسولین و گلوکز پلاسما در گروه تمرین کاهش معناداری داشتند (0/01P=) و (0/021P=). وزن در هیچ‌کدام از گروهها تغییر معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، 8 هفته تمرین تناوبی شدید می‌تواند با کاهش بیان ژن BAX و افزایش BCL-2 در میوکارد موش‌های مبتلا به دیابت احتمالاُ آپوپتوز را در بطن چپ کاهش داده و احتمالاً، کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود بخشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. بدین منظور 14 سر موش نر دیابتی به دو گروه 7 تایی تقسیم شدند: تمرین تناوبی شدید (HIIT) و کنترل (C). القاء دیابت به‌صورت پلت با رژیم غذایی پرچرب (30درصد چربی و 25 درصد فروکتوز) به‌مدت 16 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری بعد از آن آزمودنی‌ها قربانی و بطن چپ آن‌ها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط گلوکز اکسیداز و مقاومت به انسولین باHOMA-IR اندازه‌گیری شد. جهت تعیین بیان ژن‌های BAXو BCL-2 از روش Real time-PCR و مقایسه گروهها توسط آزمون t مستقل توسط نرم‌افزار Graph pad prism در سطح آلفای 0/05 انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد، بیان ژن BAX در گروه تمرینHIIT نسبت به‌گروه کنترل کاهش معناداری داشت (0/0001P=). ژن BCL-2 در گروه تمرین نسبت به‌گروه کنترل افزایش معناداری داشت (0/0001P=). شاخص مقاومت به‌انسولین و گلوکز پلاسما در گروه تمرین کاهش معناداری داشتند (0/01P=) و (0/021P=). وزن در هیچ‌کدام از گروهها تغییر معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، 8 هفته تمرین تناوبی شدید می‌تواند با کاهش بیان ژن BAX و افزایش BCL-2 در میوکارد موش‌های مبتلا به دیابت احتمالاُ آپوپتوز را در بطن چپ کاهش داده و احتمالاً، کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود بخشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1399/2/24 | پذیرش: 1399/7/10 | انتشار: 1399/7/10
دریافت: 1399/2/24 | پذیرش: 1399/7/10 | انتشار: 1399/7/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
