دوره 26، شماره 10 - ( دی 1397 )                   جلد 26 شماره 10 صفحات 844-832 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.18502/ssu.v26i10.473

XML English Abstract Print

مقایسه اثر ایمنی زایی پروتئین های نوترکیبEIT و Stx2B متصل به نانو ذرات بر پایه کیتوزان در مدل حیوانی به عنوان کاندیدای نانوواکسن بر علیه E. coli O157:H7
ژاله خنیفر ، علی هاتف سلمانیان* ، رضا حاجی حسینی ، جعفر امانی ، روح الله کاظمی
چکیده:   (2888 مشاهده)
مقدمه: باکتری E. coli O157:H7  پاتوژن مشترک بین انسان و دام و ایجاد کننده سندرم اورمی همولیتیک (HUS)  و اسهال حاد در انسان می باشد که به دلیل قابلیت لانه‌گزینی سریع در دستگاه گوارش انسان حائز اهمیت است. یکی از راه کارهای مقابله و پیشگیری در برابر این بیماری ها بکارگیری نانوواکسن های حاصل از آنتی ژن های نوترکیب فاکتورهای بیماری زای این باکتری می باشد. دراین تحقیق پروتئین های نوترکیب EIT (EspA, Intimin, Tir) و Stx2B با نانو ذرات کیتوزان انکپسوله ودردو گروه EIT همراه  Stx2Bو بدون آن به موش های BALB/cتلقیح شدندومیزان ایمنی زایی ارزیابی و مقایسه شد .
روش بررسی: در این مطالعه تجربی پروتئین های نوترکیب EIT و  Stx2B پس از بیان و خالص سازی با روش ستون نیکل و تأیید با وسترن بلاتینگ، با نانو ذرات کیتوزان به روش ژلاسیون یونی نانوپارتیکله شدند. پس از واکسیناسیون آنتی بادی های سرمی و مدفوعی ضدrEIT  و rStx2B با استفاده از الایزا ارزیابی و مقایسه شد. چالش ریزش مدفوعی باکتری  با نرم افزار  Excel و میزان محافظت موش ها بر علیه سم این باکتری بر اساس تست دقیق فیشر مورد آزمایش قرار گرفت.
نتایج: میزان IgG سرمی و IgAسرمی و مدفوعی موش ها اندازه گیری و مقایسه شد. ایمنی مطلوب تری در گروه های واکسینه شده خوراکی- تزریقی با مخلوط دو آنتی ژن نانوپارتیکله به دست آمد. محافظت حیوانی در برابر سم فقط در گروه های واکسینه rEIT  همراه باrStx2B  مشهود بود. سطح اختلاف معنی دار بین این گروه ها و کنترل مشهود بود (05/0 P<).
نتیجه‌گیری: شواهد نشان می دهد از پروتئین نوترکیب rEIT همراه با rStx2B  متصل به نانو ذرات کیتوزان می تواند مقابله مؤثرتری از طریق جلوگیری از اتصال باکتری و خنثی سازی سم حاصل از آن داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: پروتئین نوترکیب، کیتوزان، نانوواکسن، ایمنیزایی، E. coli O157:H7
متن کامل [PDF 522 kb]   (872 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر
دریافت: 1397/9/6 | پذیرش: 1397/10/29 | انتشار: 1397/12/8
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.