دوره 26، شماره 11 - ( بهمن 1397 )
جلد 26 شماره 11 صفحات 944-934 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
GHafari S, Nazarali P, Razavi A, Delfan M. Effect of continuous aerobic training versus high intensity interval training on Resistin and insulin resistance in type 2 diabetic rats
. JSSU 2019; 26 (11) :934-944
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4654-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4654-fa.html
غفاری شیوا، نظرعلی پروانه، رضوی آمنه، دلفان مریم. تأثیر تمرینات تداومی هوازی و تناوبی با شدت بالا بر رزیستین و مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی نوع دو. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1397; 26 (11) :934-944
چکیده: (3529 مشاهده)
مقدمه: بافت چربی پپتیدهایی را ترشح میکند که در فرایندهای مختلف نقش دارند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تداومی هوازی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح رزیستین، انسولین و مقاومت به انسولین در رت‌های نر ویستار دیابتی نوع-2 بود.
روش بررسی: ابتدا 24 رت نژاد ویستار به دیابت نوع دو مبتلا شدند. در مرحله بعد، پس از آشناسازی با فضای تمرین، رتها به صورت تصادفی به سه گروه مساوی 6 تایی کنترل، تداومی (20 دقیقه، 60 درصد سرعت بیشینه) و تناوبی شدید (2 دقیقه فعالیت با 80 % سرعت بیشینه، 2 دقیقه ریکاوری با 30% سرعت بیشینه) تقسیم شدند و به مدت هشت هفته و به صورت پنج روز در هفته تمرین داده شدند. بیان ژن رزیسیتن در بافت چربی احشایی و سطح پلاسمایی انسولین و گلوکز قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. از آنوای یک راهه در سطح معناداری کمتر از 05/0 برای تحلیل آماری دادهها استفاده شد.
نتایج: تفاوت میانگینهای قبل و بعد از دوره تمرین صرف نظر از نوع آن در همه فاکتورها از نظر آماری معنیدار بود (0.05>P). تمرینات تناوبی منجر به تغییرات معنی دار در همه فاکتورهای غیر از بیان ژنی رزیستین شد (05/0>P). بین تغییرات مقاومت به انسولین و بیان ژن رزیستین ارتباط معنیداری وجود داشت (0.63r=).
نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد تمرین ورزشی عامل موثری بر مقاومت به انسولین و فاکتورهای مرتبط در دیابت میباشد و رزیسین نیز بر این فرایند موثر می باشد ولی به نظر میرسد داشتن تمرین منظم ورزشی عامل مهمتری از نوع آن برای تاثیرگذاری بر بیان رزیستین باشد.
روش بررسی: ابتدا 24 رت نژاد ویستار به دیابت نوع دو مبتلا شدند. در مرحله بعد، پس از آشناسازی با فضای تمرین، رتها به صورت تصادفی به سه گروه مساوی 6 تایی کنترل، تداومی (20 دقیقه، 60 درصد سرعت بیشینه) و تناوبی شدید (2 دقیقه فعالیت با 80 % سرعت بیشینه، 2 دقیقه ریکاوری با 30% سرعت بیشینه) تقسیم شدند و به مدت هشت هفته و به صورت پنج روز در هفته تمرین داده شدند. بیان ژن رزیسیتن در بافت چربی احشایی و سطح پلاسمایی انسولین و گلوکز قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. از آنوای یک راهه در سطح معناداری کمتر از 05/0 برای تحلیل آماری دادهها استفاده شد.
نتایج: تفاوت میانگینهای قبل و بعد از دوره تمرین صرف نظر از نوع آن در همه فاکتورها از نظر آماری معنیدار بود (0.05>P). تمرینات تناوبی منجر به تغییرات معنی دار در همه فاکتورهای غیر از بیان ژنی رزیستین شد (05/0>P). بین تغییرات مقاومت به انسولین و بیان ژن رزیستین ارتباط معنیداری وجود داشت (0.63r=).
نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد تمرین ورزشی عامل موثری بر مقاومت به انسولین و فاکتورهای مرتبط در دیابت میباشد و رزیسین نیز بر این فرایند موثر می باشد ولی به نظر میرسد داشتن تمرین منظم ورزشی عامل مهمتری از نوع آن برای تاثیرگذاری بر بیان رزیستین باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1397/5/17 | پذیرش: 1397/7/7 | انتشار: 1397/12/24
دریافت: 1397/5/17 | پذیرش: 1397/7/7 | انتشار: 1397/12/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
