دوره 27، شماره 8 - ( آبان 1398 )
جلد 27 شماره 8 صفحات 1845-1835 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2929 مشاهده)
مقدمه: شیوع مشکلات جنسی در بین زنان مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس در سراسر جهان بالا است. اختلال عملکرد جنسی یکی از فاکتورهای روانشناختی موثر بر عملکرد جنسی خودپنداره نامیده می‌شود. این مطالعه به‌منظور بررسی ارتباط خودپنداره جنسی با پریشانی جنسی در زنان مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس انجام شد.
روش بررسی: مطالعه توصیفی همبستگی حاضر بر روی 115 نفر از زنان متاهل مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل زنان متاهل مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید صدوقی یزد در سال 1396بود. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسش‌نامه‌های چند‌‌وجهی خودپنداره جنسی و نسخه کوتاه پرسش‌نامه پریشانی جنسی دروگاتیس بود. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; version 16, و آزمون‌های تی مستقل، من-ویتنی، کروسکال-والیس و ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد میانگین نمره خودپنداره جنسی مثبت 30/30 ± 62/94، میانگین نمره خودپنداره جنسی منفی 89/10 ± 57/29، میانگین نمره خودپنداره جنسی موقعیتی 58/12 ± 91/36 و میانگین نمره پریشانی جنسی 18/13 ± 82/13 بود. هم‌چنین بین خودپنداره جنسی مثبت زنان متاهل و پریشانی جنسی رابطه معکوس و معنادار(05/0>p) و بین خودپنداره جنسی منفی و پریشانی جنسی رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت (05/0>p). ولی بین خودپنداره جنسی موقعیتی و پریشانی جنسی رابطه معناداری وجود نداشت (05/0>(p.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که زنان مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس با خودپنداره جنسی مثبت پریشانی جنسی کمتری را تجربه می‌کنند. در نتیجه خودپنداره جنسی می‌تواند پریشانی جنسی را در زنان پیش‌بینی کند.
روش بررسی: مطالعه توصیفی همبستگی حاضر بر روی 115 نفر از زنان متاهل مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل زنان متاهل مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس مراجعه‌کننده به بیمارستان شهید صدوقی یزد در سال 1396بود. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسش‌نامه‌های چند‌‌وجهی خودپنداره جنسی و نسخه کوتاه پرسش‌نامه پریشانی جنسی دروگاتیس بود. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; version 16, و آزمون‌های تی مستقل، من-ویتنی، کروسکال-والیس و ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد میانگین نمره خودپنداره جنسی مثبت 30/30 ± 62/94، میانگین نمره خودپنداره جنسی منفی 89/10 ± 57/29، میانگین نمره خودپنداره جنسی موقعیتی 58/12 ± 91/36 و میانگین نمره پریشانی جنسی 18/13 ± 82/13 بود. هم‌چنین بین خودپنداره جنسی مثبت زنان متاهل و پریشانی جنسی رابطه معکوس و معنادار(05/0>p) و بین خودپنداره جنسی منفی و پریشانی جنسی رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت (05/0>p). ولی بین خودپنداره جنسی موقعیتی و پریشانی جنسی رابطه معناداری وجود نداشت (05/0>(p.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که زنان مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس با خودپنداره جنسی مثبت پریشانی جنسی کمتری را تجربه می‌کنند. در نتیجه خودپنداره جنسی می‌تواند پریشانی جنسی را در زنان پیش‌بینی کند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |