دوره 26، شماره 2 - ( اردیبهشت 1397 )
جلد 26 شماره 2 صفحات 163-151 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (3099 مشاهده)
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین اینتروال شدید بر سیگنالینگ تنظیم عوامل درگیر در تغییرات عروقی به دنبال ایسکمی میوکارد صورت گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه 28 سر رت از نژاد ویستار (250-200 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه شم، ایسکمی، تمرین و تمرین- ایسکمی قرار گرفتند. انفارکتوس میوکارد با بستن شریان کرونری نزولی به مدت 30 دقیقه انجام شد. برنامه تمرینی روی تردمیل به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته به مدت 40 دقیقه اجرا شد. با نرم افزار SPSS(21) و از روش آنالیز واریانس یک طرفه و در صورت مشاهده تفاوت معنی‌دار آماری از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تعیین محل اختلاف بین گروهی استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین 4 گروه در میزان بیان ژن HIF-1، AKT، VEGF، اپلین و گیرنده اپلین وجود دارد (001/0p=). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که سطح بیان ژن VEGF، اپلین و گیرنده اپلین در گروه تمرین ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم، ایسکمی و تمرین ورزشی داشت (001/0p=). هم چنین نتایج نشان داد که اختلافی بین گروه تمرین تناوبی با گروه ایسکمی میوکارد و گروه شم وجود ندارد (05/0<p). تمرینات تناوبی شدید در هنگام مداخله ایسکمی منجر به افزایش بیان ژن AKT شد (004/0p=) اما خود تمرین ورزشی این تغییر را ایجاد نکرد (05/0<p). سطح بیان ژن HIF1-a در گروه ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم (031/0p=) و تمرین ورزشی داشت (001/0p=).
نتیجه‌گیری: تمرینات تناوبی شدید منجر به بهبود سیگنالینگ عوامل درگیر در تغییرات عروقی (مولکولی) و در نهایت منجر به کاهش سایز انفارکتوس (بافتی) قلب به دنبال ایسکمی میوکارد می‌شود
روش بررسی: در این مطالعه 28 سر رت از نژاد ویستار (250-200 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه شم، ایسکمی، تمرین و تمرین- ایسکمی قرار گرفتند. انفارکتوس میوکارد با بستن شریان کرونری نزولی به مدت 30 دقیقه انجام شد. برنامه تمرینی روی تردمیل به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته به مدت 40 دقیقه اجرا شد. با نرم افزار SPSS(21) و از روش آنالیز واریانس یک طرفه و در صورت مشاهده تفاوت معنی‌دار آماری از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تعیین محل اختلاف بین گروهی استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین 4 گروه در میزان بیان ژن HIF-1، AKT، VEGF، اپلین و گیرنده اپلین وجود دارد (001/0p=). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که سطح بیان ژن VEGF، اپلین و گیرنده اپلین در گروه تمرین ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم، ایسکمی و تمرین ورزشی داشت (001/0p=). هم چنین نتایج نشان داد که اختلافی بین گروه تمرین تناوبی با گروه ایسکمی میوکارد و گروه شم وجود ندارد (05/0<p). تمرینات تناوبی شدید در هنگام مداخله ایسکمی منجر به افزایش بیان ژن AKT شد (004/0p=) اما خود تمرین ورزشی این تغییر را ایجاد نکرد (05/0<p). سطح بیان ژن HIF1-a در گروه ایسکمی افزایش معناداری به نسبت گروه شم (031/0p=) و تمرین ورزشی داشت (001/0p=).
نتیجه‌گیری: تمرینات تناوبی شدید منجر به بهبود سیگنالینگ عوامل درگیر در تغییرات عروقی (مولکولی) و در نهایت منجر به کاهش سایز انفارکتوس (بافتی) قلب به دنبال ایسکمی میوکارد می‌شود
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1396/8/16 | پذیرش: 1396/10/9 | انتشار: 1397/5/1
دریافت: 1396/8/16 | پذیرش: 1396/10/9 | انتشار: 1397/5/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |