دوره 25، شماره 10 - ( دی 1396 )
جلد 25 شماره 10 صفحات 789-780 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vaziri F, Haerian A, Zare D, Molla R, Arab Farashahi M. Clinical evaluation of the use of diode (980 nm) laser as an adjunct to traditional periodontal Treatment. JSSU 2018; 25 (10) :780-789
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4273-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4273-fa.html
وزیری فرزانه، حائریان احمد، زارع داوود، ملا رضا، عرب فراشاهی محمد. ارزیابی بالینی استفاده از لیزر دیود (980 نانومتر) به عنوان یک درمان کمکی در بیماری پریودنتال. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1396; 25 (10) :780-789
چکیده: (4169 مشاهده)
مقدمه: در پاکت پریودنتال، سطوح ریشه نمایان شده با تجمع پلاک و جرم در سمنتوم، آلوده شده است. معمولاً در فاز اولیه درمان پریودنتال، دبریدمان سطوح ریشه آلوده از طریق درمان غیر جراحی (Non-surgical) می‌باشد. هر چند، برداشت کامل پلاک و جرم از طریق درمان‌های مکانیکال مرسوم دست یافتنی نمی‌باشد. نتایج مطالعات دیگر که لیزر دیود را در کنار فاز I درمان پریودنتال انجام دادند، بهبودی قابل توجهی در نتایج درمان نشان دادند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر لیزر دیود (980 نانومتر) روی پارامترهای بالینی پریودنتال بعد از درمان پریودنتال غیر جراحی می‌باشد.
روش بررسی: بیست و یک بیمار با پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید ( شامل 11 نفر مرد و 10 نفر زن با میانگین سنی
2/42 سال)، انتخاب شدند و به گروه کنترل (Scaling and Rootplaning) و گروه تست (SRP+Laser) تقسیم شدند. دو ماه بعد از آخرین جرم‌گیری و درمان لیزر، پارامترهای بالینی ثبت شدند و با نتایج اولیه (Baseline) مقایسه شدند. مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی (Clinical Trial) به صورت Split-mouth با انتخاب تصادفی دو کوادرانت ( یکی در فک بالا یکی فک پائین) به عنوان گروه های تست انجام شد. داده ها وارد کامپیوتر شد و توسط نرم افزار SPSS.16 و آزمون های Mannywhitny و Wilcoxon آنالیز شد.
نتایج: بعد از 2 ماه، پارامترهای بالینی در هر دو گروه بهبود بخشیده شدند. از نظر Plaque Index (PI) و عمق پاکت‌های
mm(3-0) تفاوت معنی‌دار در گروه مورد دیده شده است در حالیکه ار نظر Clinical Attachment Level (CAL) و عمق پاکت‌های mm(5-3) و mm(5<) تفاوت معنی‌داری از لحاظ آماری با گروه کنترل ندارد.
نتیجهگیری: مطابق با بهبود کلی در پارامترهای بالینی، استفاده از لیزر به عنوان درمان کمکی در کنار روشهای شایع می‌تواند، پیشنهاد شود.
روش بررسی: بیست و یک بیمار با پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید ( شامل 11 نفر مرد و 10 نفر زن با میانگین سنی
2/42 سال)، انتخاب شدند و به گروه کنترل (Scaling and Rootplaning) و گروه تست (SRP+Laser) تقسیم شدند. دو ماه بعد از آخرین جرم‌گیری و درمان لیزر، پارامترهای بالینی ثبت شدند و با نتایج اولیه (Baseline) مقایسه شدند. مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی (Clinical Trial) به صورت Split-mouth با انتخاب تصادفی دو کوادرانت ( یکی در فک بالا یکی فک پائین) به عنوان گروه های تست انجام شد. داده ها وارد کامپیوتر شد و توسط نرم افزار SPSS.16 و آزمون های Mannywhitny و Wilcoxon آنالیز شد.
نتایج: بعد از 2 ماه، پارامترهای بالینی در هر دو گروه بهبود بخشیده شدند. از نظر Plaque Index (PI) و عمق پاکت‌های
mm(3-0) تفاوت معنی‌دار در گروه مورد دیده شده است در حالیکه ار نظر Clinical Attachment Level (CAL) و عمق پاکت‌های mm(5-3) و mm(5<) تفاوت معنی‌داری از لحاظ آماری با گروه کنترل ندارد.
نتیجهگیری: مطابق با بهبود کلی در پارامترهای بالینی، استفاده از لیزر به عنوان درمان کمکی در کنار روشهای شایع می‌تواند، پیشنهاد شود.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
پریودانتیکس
دریافت: 1396/5/10 | پذیرش: 1396/8/9 | انتشار: 1396/11/7
دریافت: 1396/5/10 | پذیرش: 1396/8/9 | انتشار: 1396/11/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
