دوره 25، شماره 12 - ( اسفند 1396 )
جلد 25 شماره 12 صفحات 969-961 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (4460 مشاهده)
مقدمه: هدف تحقیق حاضر، مطالعه اثر تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل کورکومین بر سطح گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین در رتهای نر دیابتی می‌باشد.
روش بررسی: در یک کار آزمایی بالینی 32 رت نر بصورت تصادفی در چهار گروه تمرین، تمرین -کورکومین،کورکومین و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به مدت هشت هفته روی تردمیل، تمرین تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. دیابت از طریق تزریق 50 میلی‌گرم استرپتوزوسین به ازای هر کیلوگرم وزن اعمال شد.کورکومین با دوز 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن ، پنج روز در هفته، به صورت گاواژ به حیوانات خورانده شد. 24 ساعت بعد از آخرین مداخله‌ها حیوانات بیهوش و خون مورد نیاز از قلب رت‌ها جهت اندازه‌گیری متغیر‌ها گرفته شد. تجزیه و تحلیل استنباطی داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه و با استفاده از نرم افزار SPSS22 و در سطح معناداری کمتر از پنج صدم انجام شد.
نتایج: میزان گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین پس از هشت هفته در هر سه گروه تمرین، کورکومین و تمرین- کورکومین کاهش معنی‌دار داشت(p≤0.05).اما استفاده همزمان تمرین و کورکومین بر سطح گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین نسبت به سایر گروه‌ها تاثیر معنی‌دار بیشتری نداشت(p>0.05).
نتیجه گیری: نتیجه مطالعه حاضر نشان داد تمرین تناوبی شدید و مکمل کورکومین، می‌توانند بر غلظت گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین به تنهایی تأثیر داشته باشند ولی این دو مداخله اثر یک دیگر را تقویت نمی‌نمایند.
روش بررسی: در یک کار آزمایی بالینی 32 رت نر بصورت تصادفی در چهار گروه تمرین، تمرین -کورکومین،کورکومین و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به مدت هشت هفته روی تردمیل، تمرین تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. دیابت از طریق تزریق 50 میلی‌گرم استرپتوزوسین به ازای هر کیلوگرم وزن اعمال شد.کورکومین با دوز 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن ، پنج روز در هفته، به صورت گاواژ به حیوانات خورانده شد. 24 ساعت بعد از آخرین مداخله‌ها حیوانات بیهوش و خون مورد نیاز از قلب رت‌ها جهت اندازه‌گیری متغیر‌ها گرفته شد. تجزیه و تحلیل استنباطی داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه و با استفاده از نرم افزار SPSS22 و در سطح معناداری کمتر از پنج صدم انجام شد.
نتایج: میزان گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین پس از هشت هفته در هر سه گروه تمرین، کورکومین و تمرین- کورکومین کاهش معنی‌دار داشت(p≤0.05).اما استفاده همزمان تمرین و کورکومین بر سطح گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین نسبت به سایر گروه‌ها تاثیر معنی‌دار بیشتری نداشت(p>0.05).
نتیجه گیری: نتیجه مطالعه حاضر نشان داد تمرین تناوبی شدید و مکمل کورکومین، می‌توانند بر غلظت گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین به تنهایی تأثیر داشته باشند ولی این دو مداخله اثر یک دیگر را تقویت نمی‌نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1396/5/2 | پذیرش: 1396/9/11 | انتشار: 1397/1/18
دریافت: 1396/5/2 | پذیرش: 1396/9/11 | انتشار: 1397/1/18
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |