مقدمه: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) یکی از شایع‌ترین اختلالات اندوکرین و مهم‌ترین دلیل عدم تخمک‌گذاری است. میزان بالای سایتوکین‌های التهابی سبب پیشرفت سندرم تخمدان پلی‌کیستیک می‌شود. گلیسیریزیک اسید از مهم‌ترین ساپونین‌های گیاه شیرین بیان است. با توجه به خواص کاهش دهنده تولید آندروژن و آنتی‌اکسیدانی شیرین بیان، هدف از این مطالعه تعیین اثر گلیسیریزیک اسید بر گنادوتروپین، استرادیول، تستوسترون و سایتوکین‌های التهابی در موش صحرایی مدل سندرم تخمدان پلی‌کیستیک می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 32 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه مساوی شاهد (تزریق محلول سالین در  24 روز به صورت داخل صفاقی)، شاهد PCOS (تزریق محلول سالین در 24 روز به صورت داخل صفاقی) و دو گروه PCOS تحت تیمار با گلیسیریزیک اسید (تزریق 25 و 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم در 24 روز به صورت داخل صفاقی) تقسیم شدند. سندرم تخمدان پلی‌کیستیک با یک‌بار تزریق عضلانی استرادیول والرات (4 میلی‌گرم بر کیلوگرم) القاء شد. در پایان دوره درمان، سطح سرمی TNF-α، IL-1β، IL-6، LH، FSH، استرادیول و تستوسترون توسط روش الایزا سنجش شد. داده‌ها توسط آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی تحلیل شد .

نتایج: در مقایسه با گروه شاهد PCOS، سطح سرمی LH، استرادیول، تستوسترون، TNF-α، IL-1β و IL-6 در گروه‌های تحت تیمار با غلظت‌های 25 و 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم گلیسیریزیک اسید، به صورت وابسته به دوز به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (0.001=p). همچنین، سطح سرمی FSH به صورت وابسته به دوز به طور معنی‌داری افزایش یافت (0.002=p).

نتیجه‌گیری: گلیسیریزیک اسید با کاهش سطح سرمی سایتوکین‌های التهابی اثر مطلوبی بر بهبود پارامترهای هورمونی در موش‌های صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک دارد.