دوره 25، شماره 3 - ( خرداد 1396 )                   جلد 25 شماره 3 صفحات 195-183 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (4939 مشاهده)
مقدمه: مدیریت مشروط یکی از درمان‌های رایج در حیطه اعتیاد می‌باشد که به واسطه ارائه تقویت کننده‌های مثبت از قبیل کوپن، کالا و خدمات به رفتار شکل می‌دهد و بر نظریه رفتارگرایی متکی می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مدیریت مشروط بر میزان کاهش مصرف در افراد وابسته به مت‌آمفتامین انجام پذیرفت.
روش بررسی: طی این مطالعه مورد شاهدی 50 مرد مصرف کننده مت‌آمفتامین به طور هدفمند انتخاب و به گونه‌ای تصادفی در قالب دو گروه مدیریت مشروط و کنترل تخصیص یافتند. درمان مدیریت مشروط در قالب ارائه کوپن به تست ادرار منفی در 12 هفته به گروه آزمایش ارائه شد و گروه کنترل صرفاً پذیرای درمان‌های روتین مرکز بودند. علاوه بر آن، درمان افزایش انطباق رفتاری با هدف ایجاد جوی حمایتی در راستای پایبندی به درمان به شرکت‌کنندگان ارائه شد. آزمایش ادرار با آستانه مفروض سیصد نانوگرم در میلی‌لیتر به صورت دو بار در هفته در طی دوازده هفته به منظور ارزیابی میزان مصرف مت‌آمفتامین به عمل آمد. داده‌ها به وسیله آزمون‌های کای اسکوئر و تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد که درمان مدیریت مشروط موجب کاهش معنی‌داری در میزان مصرف مت‌آمفتامین شده است.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها ضمن در بر داشتن جنبه‌های کاربردی در حیطه درمان اعتیاد، بار دیگر تائید‌کننده شواهد بالینی در مورد کارامدی درمان‌های رفتاری در اعتیاد می‌باشد.
متن کامل [PDF 1454 kb]   (1609 دریافت)    
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی | موضوع مقاله: روانشناسی
دریافت: 1395/8/22 | پذیرش: 1396/2/9 | انتشار: 1396/5/17

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.