ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی (VAP: Ventilator association pneumonia) یکی از مهم‌ترین عوارض تهویه مکانیکی و علت مرگ‌ومیر در بیماران ترومایی تحت تهویه مکانیکی بستری در ICU است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه دریافت خواب‌آور به صورت بلوس و انفوزیون در بروز VAP در بیماران ترومایی دارای لوله تراشه در ICU بود.

روش بررسی: این مطالعه که از نوع تحلیلی آینده‌نگر بود، بر روی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش‌های ICU بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری، از مهر 94 تا مهر 95 انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل بیماران ترومایی بالای 18 سال بستری در ICU و تحت تهویه مکانیکی به مدت بیش از 48 ساعت بود. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات بالینی بیماران نیز به‌صورت روزانه ثبت شد. پیگیری بیماران تا زمان ترخیص از ICU، جدا شدن از ونتیلاتور و یا فوت ادامه داشت.

نتایج: از مجموع 2304 بیمار بستری شده در ICU، 186 بیمار ترومایی که تحت تهویه مکانیکی طولانی‌تر از 48 ساعت داشتند، وارد مطالعه شدند. از میان بیماران ترومایی دریافت‌کننده خواب‌آور (154 نفر؛ 8/82%)، 66 نفر (9/42%) به صورت بلوس و 42 نفر (3/27%) به صورت انفوزیون داروی خواب‌آور را دریافت کرده بودند. میزان بروز VAP در بیماران دریافت‌کننده خواب‌آور به‌صورت بلوس یا انفوزیون، به ترتیب برابر با 1/6% و 4/52% بود. مقایسه میزان بروز VAP در بین بیماران دریافت‌کننده خواب‌آور به‌ صورت انفوزیون و بیماران دریافت‌کننده خواب‌آور به صورت بلوس، اختلاف معنی‌داری را نشان داد (005/0p<).

نتیجه‌گیری: تزریق خواب‌آور به صورت انفوزیون و مداوم به مدت بیشتر از 24 ساعت، می‌تواند بروز VAP را در بیماران ترومایی تحت تهویه مکانیکی بستری در ICU به طور قابل‌توجهی در مقایسه با تزریق خواب‌آور به صورت بلوس افزایش دهد. لذا توجه به این عامل خطر جهت کنترل و کاهش بروز VAP در این بیماران ضروری است.