چکیده

زمینه وهدف: ورزش شدید با تغییر ایمنی شناختی و همچنین تغییراتی در شاخص های التهابی و آسیب عضلانی همراه است. لذا هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق بر سطوح پروتئین واکنشگر C و لاکتات دهیدروژناز دختران فعال بود.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی بود. بدین منظور 36 دانشجوی دختر فعال، با میانگین سنی31/1±51/20 سال و شاخص توده بدنی 79/2±32/23 کیلوگرم بر مترمربع به سه گروه تمرین مقاومتی بدون انسداد عروق( تمرین باشدت 75%یک تکرار بیشینه)، همراه با انسداد عروق( تمرین با شدت30% یک تکرار بیشینه همراه با بستن تورنیکت به دور پروگزیمال بازو) و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته و هفته‌ای 3جلسه تمرین را اجرا کردند. طی این مدت گروه کنترل هیچگونه فعالیتی نداشتند. نمونه‌های خونی قبل از شروع تمرین و 24 ساعت پس از آخرین جلسه‌ی تمرین به صورت ناشتا جمع‌آوری شد. میزان لاکتات دهیدروژناز سرم به روش اسپکتروفتومتری و CRP به روش الایزا اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند و برای مقایسه نتایج بین سه گروه از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.

یافته‌ها: پس از 6 هفته تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق، شاخص آسیب عضلانی LDH در پاسخ به تمرین مقاومتی افزایش معنی داری نشان داد(05/0p<) و به طور همزمان شاخص CRP بین سه گروه تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0p>)

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش هر دو نوع تمرینات، آثار سودمندی روی متغیرهای شاخص التهابی وآسیب عضلانی داشتند. البته به نظر می‌رسد تغییرات مربوط به گروه با انسداد بارزتر است.