مقدمه: مت­آمفتامین یک داروی محرک سیستم عصبی مرکزی است که مصرف آن بین نوجوانان افزایش پیدا کرده است، به دلیل اینکه دوره نوجوانی، دوران بسیار حساسی است و هنوز سیستم‌های تولیدمثل در حال رشد و تکوین هستند در این مطالعه تجربی اثرات مت‌آمفتامین بر تکوین بیضه در موش‌های صحرایی نابالغ مورد ارزیابی قرار گرفت.

روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نر نابالغ نژاد ویستار (35 روزه) به چهار گروه تقسیم شدند: گروه شاهد و گروه دریافت کننده مت آمفتامین(mg/kg 1،3،5). گروه شاهد سرم فیزیولوژی و گروه‌های تیمار مت آمفتامین را به مدت 10 روز و به شیوه درون صفاقی دریافت کردند و به آن‌ها اجازه داده شد تا به بلوغ برسند، سپس موش‌ها تشریح و بافت بیضه جدا گردید و پس از وزن شدن جهت تهیه مقاطع بافتی درون فرمالین قرار گرفت. نتایج به دست آمده توسط آنالیز واریانس یک طرفه و تست دانکن مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: فضاهای ایجاد شده در لوله‌های اسپرم‌ساز نشان‌دهنده اختلال در اسپرماتوژنز بود، همچنین میانگین تعداد انواع سلول‌ها (اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید، اسپرم‌های بالغ) در گروه‌های تیمار نسبت به گروه شاهد به صورت معنی‌داری کاهش یافته بود (001/0>P) که این کاهش وابسته به دوز بود. میانگین وزن بیضه‌ها به وزن بدن در گروه‌های تیمار نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی‌داری نشان نداد.

نتیجه‌گیری: مصرف مکرر مت آمفتامین حتی در دوزهای پایین از طریق اثر بر محور هیپوفیز –گناد و عوامل مختلف دخیل در اسپرماتوژنز باعث ایجاد اختلال در اسپرماتوژنز می‌شود که ممکن است سبب کاهش باروری در جنس نر گردد.