ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: امروزه رزرو بیش از حد خون در اعمال جراحی انتخابی به علت احتمال وجود خونریزی، شایع است که با توجه به محدودیت فرآورده‌های خونی و مورد استفاده قرار نگرفتن مقدار زیادی از آن‌ها، با تغییر الگوی درخواست خون می‌توان این مشکل را حل کرد. هدف از این مطالعه تعیین میزان مصرف خون‌های ذخیره شده در اعمال جراحی انتخابی است.

روش بررسی: در پژوهش مقطعی حاضر، 296 پرونده از بیمارانی که در 6 ماهه دوم سال 1392 با استفاده از روش نمونه‌گیری غیرتصادفی، تحت اعمال جراحی انتخابی سزارین، تیروئیدکتومی، توتال هسیترکتومی، لامینکتومی، کله سیستکتومی باز، اسپیلنکتومی، توتال هیپ و توتال نی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات از طریق چک‌لیست پژوهشگرساخته و از پرونده بایگانی بیماران استخراج شد و داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و نرم‌افزار آماری 21SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: جهت 296 بیماری که تحت اعمال جراحی انتخابی ذکر شده قرار گرفته بودند 912 واحد گلبول قرمز متراکم کراسماچ شده بود و از این تعداد فقط 115 واحد تزریق شده بود؛ این بدان معنی است که 6/12 درصد از گلبول‌های قرمز متراکم رزرو شده تزریق شده‌اند. در حالی که 4/87 درصد از این گلبول قرمز متراکم‌ها بدون استفاده باقی مانده‌اند. همچنین هیچ ارتباط معنی‌داری بین سن و جنس بیماران با دریافت گلبول قرمز متراکم در این بیماران مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها، رزرو خون روتین در اعمال جراحی انتخابی لازم نیست و به منظور ارتقای کیفیت درخواست خون به‌کارگیری الگوی «حداکثر درخواست خون در اعمال جراحی» پیشنهاد می‌شود تا بتواند پاسخگوی نیازهای متغیر خونی بیمارستان باشد.