ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: سندرم ایگل به عنوان یکی از علل دردهای ناحیه کرانیوسرویکال، با افزایش بیش از 25 میلی‌متری طول زائده استیلوئید همراه است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی شیوع و خصوصیات ساختاری زائده استایلوئید طویل شده (ESP)، بررسی شیوع سندرم ایگل و حضور علائم در افراد بالای 20 سال در شیراز می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 500 کلیشه رادیوگرافی پانورامیک، بر اساس مورفولوژی و طول زائده استایلوئید مورد بررسی قرار گرفتند. در صورت وجود هرگونه علائم همراه با ESP، بیماران با لمس داخل دهانی فضای تونسیلار مورد معاینه  قرار می‌گرفتند. در صورت تشدید علائم از ارتباط آن باESP  اطمینان حاصل می‌شد.

نتایج: شیوع کلی ESP برابر با 2/35% بود. شیوع ESP در مردان و زنان تفاوت معنی‌داری با هم نداشت
(94/0=OR، 37/1-65/0: دامنه اطمینان 95%) . در مقایسه با گروه سنی زیر 40 سال، شانس افراد گروه های سنی 60-40، تقریبا 76/1 برابر(دامنه اطمینان 95%: 66/2-16/1) و بالای 60 سال، تقریباً 01/2 برابر(دامنه اطمینان95%: 66/3-10/1) برای رخداد ESP بیشتر بود. بیشترین فراوانی مورفولوژیک مربوط به کلسیفیکاسیون ممتد و کمترین مربوط به سود و آرتیکولیشن‌های متعدد بود. شیوع سندرم ایگل در جمعیت 8/1% بود که سردرد، سر گیجه و احساس جسم خارجی به ترتیب شایع‌ترین علائم گزارش شده بودند.

نتیجه‌گیری: ESP یافته شایعی در جمعیت می‌باشد که با افزایش سن شیوع آن بیشتر می‌شود. با این وجود معاینه بیمار برای افتراق سندرم ایگل از سایر موارد با علایم مشابه جهت جلوگیری از درمان‌های غیر ضروری لازم به نظر می‌رسد.