مقدمه: عفونت ادراری یک مشکل جدی بهداشتی است که سالیانه میلیون‌ها نفر به آن مبتلا می‌گردند. اشریشیاکلی عامل ٩٠-٧٥% از عفونت‌های ادراری می‌باشد. استفاده وسیع از سیپروفلوکساسین باعث افزایش مقاومت به این باکتری شده است. هدف از این پژوهش تعیین فراوانی ژن‌های مقاوم به سیپروفلوکساسین qnrB و qnrA در اشرشیا-کلی جدا شده از نمونه عفونت ادراری بیمارستان
امام خمینی(ره) استهبان بود.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد ٢٢٤ جدایه اشریشیاکلی از نمونه‌های ادرار بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان امام خمینی(ره) استهبان جمع‌آوری شد. حساسیت جدایه‌ها نسبت به کینولون‌ها با روش دیسک دیفیوژن و مطابق با استانداردهای ٢٠١٣ CLSI انجام و MIC سیپروفلوکساسین به روش E-test تعیین گردید. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی حضور ژن‌های qnrB و qnrA در جدایه‌های حساس و مقاوم به سیپروفلوکساسین به روش multiplex PCR بررسی گردید. داده‌ها توسط نرم‌افزارSPSS  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: از ٢٢٤ جدایه مورد بررسی با تعیین MIC، 88 جدایه(3/39%) نسبت به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. همچنین جدایه‌های به ترتیب نسبت به نالیدیکسیک اسید(٧/٤٨%)، افلوکساسین(٢٩%)، نورفلوکساسین(٧/٢٧%) و لووفلوکساسین(٧/٢٣%) بیشترین مقاومت را نشان دادند. ژن qnrA در نمونه‌ها مشاهده نشده و 73 نمونه( 6/32%) دارای ژن qnrB بودند.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده وجود ژن مقاوم به فلوروکینولون‌ها qnrB در جدایه‌های اشریشیاکلی مورد مطالعه می‌باشد. با توجه به ارتباط معنی‌دار بین ژن qnrB و مقاومت به سیپروفلوکساسین(٠٥/٠ p <) و به دلیل افزایش مقاومت اشریشیاکلی نسبت به بتالاکتام‌ها، توصیه می‌گردد قبل از شروع درمان آزمون حساسیت آنتی‌بیوتیکی انجام شود.