مقدمه: مقاومت آنتی‌بیوتیکی پسودوموناس آیروژینوزا به یک مشکل جهانی تبدیل شده و منجر به ظهور سوش‌های مقاوم به چند دارو MDR: Multiple Drug Resistance)) شده است. هدف این مطالعه تعیین الگوی آنتی‌بیوتیکی سویه‌های پسودوموناس آیروژینوزای جدا شده از نمونه‌های مختلف بالینی بیماران است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 90 ایزوله پسودوموناس آیروژینوزای جدا شده از نمونه‌های مختلف بالینی در سال 1391 به آزمایشگاه میکروب‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد منتقل گردید. بعد از تأیید باکتری‌ها توسط آزمایشات متداول بیوشیمیایی، الگوی مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها به روش استاندارد دیسک دیفیوژن) کربی – بویر( و طبق دستورالعمل CLSIتعیین گردید. نتایج: از90 ایزوله پسودوموناس آیروژینوزا جدا شده از نمونه‌های مختلف بالینی، نمونه‌های زخم سوختگی دارای بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی بوده و تمامی 28 سویه جدا شده از زخم سوختگی MDR بودند. بیشترین مقاومت به سفتازیدیم (56 درصد( و کمترین مقاومت به سیپروفلوکساسین (4/44 درصد) بود و 6/66 درصد ایزوله‌ها مقاوم به چند دارو بودند. نتیجه‌گیری: شیوع پسودوموناس ایروژینوزای MDRدر مطالعه حاضر بالا بود و از آنجایی که سفتازیدیم، ارتاپنم و مروپنم، فعالیت ضدپسودوموناسی مؤثری علیه پسودوموناس ایروژینوزای MDR دارند و در این مطالعه افزایش مقاومت به این آنتی‌بیوتیک‌ها مشاهده شد، لذا پیش از شروع درمان نیاز است سنجش حساسیت آنتی‌بیوتیکی و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی انجام گیرد تا از ایجاد سویه‌های مقاوم جلوگیری نمود.

واژه‌های کلیدی: پسودوموناس آیروژینوزا، آنتی‌بیوتیک، مقاومت چند دارویی، بیمارستان، یزد

متن کامل [PDF 634 kb]   (2668 دریافت)