مقدمه: خونریزی داخل مغزی خود بخودی یک بیماری شایع است. بیماران کومایی با خونریزی‌های داخل مغزی به دلیل مورتالیته بالا یک گروه ویژه از این بیماران می‌باشند و اندیکاسیون‌های جراحی در این گروه نامشخص‌تر است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل مؤثر در نتایج جراحی خونریزی‌های داخل مغزی در این گروه از بیماران است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی و گذشته‌نگر 50 بیمار طی سال‌های 1387 تا 1392که خونریزی خود بخودی داخل مغزی داشتند و معیار کومای گلاسگوی آنها کمتر یا مساوی 8 بود و در بیمارستان امام خمینی ارومیه تحت عمل جراحی قرار گرفتند، مورد بررسی قرار گرفتند. پیش‌آگهی بیماران با معیار پیش‌آگهی گلاسگو در زمان ترخیص از بیمارستان ارزیابی شد. بیماران بر اساس سطح هوشیاری قبل از عمل جراحی، سن، جنس، هیپرتانسیون، اندازه و حجم هماتوم و گسترش هماتوم به داخل سیستم بطنی ارزیابی شدند. نتایج: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 4/11±49 سال بود. معیار گلاسگو در 16 نفر کمتر از 5 و در 34 نفر بین 5 تا 8 بود. حجم هماتوم در 4 بیمار کوچک، در 18 بیمار متوسط و در 28 بیمار بزرگ بود. در 28 بیمار هماتوم به سیستم بطنی راه نیافته بود. میزان مرگ در افراد مورد مطالعه 52% بود. سطح هوشیاری بیمار قبل از عمل جراحی، حجم هماتوم و گسترش هماتوم به فضای داخل بطنی بر پیش‌آگهی مؤثر بودند. سن، جنس و پرفشاری خون ارتباطی با پیش‌آگهی بیماران ندارد. نتیجه‌گیری: در بیماران کومایی با خونریزی خود بخودی داخل مغزی، هرچه سطح هوشیاری قبل از عمل جراحی بهتر باشد، حجم هماتوم کمتر باشد و هماتوم به فضای داخل بطنی گسترش نداشته باشد، پیش‌آگهی جراحی بهتر است.

واژه‌های کلیدی: خونریزی خود بخودی داخل مغز، خونریزی داخل مغزی هیپرتانسیو، جراحی، حوادث عروقی مغزی

متن کامل [PDF 368 kb]   (4301 دریافت)