مقدمه: دیسمنوره یک اختلال ژنیکولوژیک شایع است که حدود 50% زنان سنین باروری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد زایمان، درد قاعدگی را کاهش می‌دهد. اما تأثیر نوع زایمان بر کاهش دیسمنوره ناشناخته باقیمانده است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط نوع زایمان با شیوع و شدت دیسمنوره است. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی ـ تحلیلی از 9 مرکز بهداشتی شهری غرب اهواز 384 نمونه از میان زنان واجد شرایط به صورت تصادفی انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه دو قسمتی، شامل مشخصات جمعیت‌شناختی و تاریخچه باروری بود. شدت دیسمنوره با استفاده از معیار چندبعدی گفتار ((VMSS: Verbal Multidimentional Scoring System به 4 دسته بدون درد، خفیف، متوسط و شدید تقسیم شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کای دو و مک نمار انجام گردید. نتایج: فراوانی سزارین در نمونه‌ها 4/41% و شیوع دیسمنوره در زمان مطالعه 4/51% بود. در حالی که دیسمنوره در اوایل سن باروری و قبل از زایمان 4/79% گزارش شد. شایع‌ترین درجات دیسمنوره قبل و بعد از زایمان به ترتیب خفیف و بدون درد بود. بین فراوانی دیسمنوره و زایمان ارتباط معنی‌داری یافت شد(001/0(p=، اما شیوع و شدت دیسمنوره با نوع زایمان فاقد ارتباط آماری بود. شیوع دیسمنوره با تحصیلات، قومیت و شغل ارتباط مستقیم داشت (05/0(p<. نتیجه‌گیری: به طور کلی زایمان، دیسمنوره را کاهش می‌دهد، اگر چه اختلاف زیادی میان زایمان طبیعی و سزارین در کاهش دیسمنوره مشاهده نشده است و نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه وجود دارد.

واژه‌های کلیدی: دیسمنوره، زایمان طبیعی، سزارین

متن کامل [PDF 237 kb]   (2524 دریافت)