مقدمه: ترکیبات نیتریت از جمله افزودنی‌هایی هستند که در فرآورده‌های گوشتی مورد استفاده قرار می‌گیرند، همچنین امروزه به دلیل استفاده بی رویه کودهای نیتروژن دار این ماده به صورت گسترده در آب خاک و اکوسیستم‌ها وجود دارد و می‌تواند زندگی بسیاری از انسانها را در معرض خطر قرار دهد، لذا مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر نیتریت سدیم بر سرخرگ ششی در موش-های صحرایی نر صورت پذیرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه 10 تایی تقسیم شدند، سپس به مدت 60 روز مورد مداخله قرار گرفتند. گروه‌های مورد آزمایش به گروه‌های دریافت‌کننده دوز حداقل نیتریت سدیم (mg/kg/day175) و گروه دریافت کننده دوز حداکثر (mg/kg/day350) و گروه کنترل تقسیم شدند. در پایان روز 60 پس از بیهوشی و خونگیری مستقیم از قلب، سرخرگ ششی از بدن حیوان خارج، و سپس جهت بررسی تغییرات بافتی از آنها مقاطع بافتی تهیه شد. عواملی نظیر ویژگی‌های بافت شناسی (مورفومتریک و مورفولوژیک) سرخرگ، تغییرات وزن بدن در قبل و بعد از آزمایش و میزان نیتریک اکساید خون مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های به دست آمده توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 17 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان نیتریک اکساید در خون حیوانات گروه‌های دریافت‌کننده نیتریت سدیم در مقایسه با گروه کنترل، به صورت معنی‌داری افزایش یافته است (05/0p≤). همچنین ضخامت لایه میانی در گروه دریافت‌کننده دوز 350 میلی گرم برکیلوگرم نیتریت سدیم در سطح معنی‌داری نسبت به گروه کنترل خود کاهش یافته است(05/0p≤). نتیجه‌گیری: براساس نتایج حاصل، نیتریت سدیم در دوزهای مختلف توانست میزان نیتریک اکساید خون را افزایش دهد و در دوز 350 میلی‌گرم نیتریت سدیم باعث کاهش ضخامت لایه میانی سرخرگ ششی گردید. بنابراین نیتریت یک عامل خطر در انسان می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: نیتریت سدیم، سرخرگ ششی، لایه میانی، نیتریک اکساید، موش صحرایی

متن کامل [PDF 794 kb]   (1741 دریافت)