مقدمه: پرتودهی تومور پر شده با نانوذرات با اعداد اتمی بالا به وسیله فوتون‌های کم انرژی چشمه ایریدیوم-192 در براکی تراپی، دوز تومور را به دلیل افزایش احتمال رخداد پدیده فوتوالکتریک افزایش خواهد داد. هدف از این مطالعه، بررسی افزایش دوز ناشی از نانوذرات با اعداد اتمی و با غلظت‌های مختلف و بررسی اثر توزیع نانوذرات (یکنواخت و غیریکنواخت) بر افزایش دوز بود. روش بررسی: پارامترهای دزیمتری چشمه ایریدیوم-192 با آهنگ دوز بالا (مدل میکروسلکترون) بر اساس توصیه‌های AAPM, TG-43 با کد MCNP-4C محاسبه شد. توموری (3cm 1) شامل نانوذرات طلا، گادلینیوم، آهن و تیتانیوم با توزیع یکنواخت و غیریکنواخت از 7، 18 و mgr/gr 30 در داخل فانتوم آب (3cm 30) شبیه سازی شد. نتایج: فاکتور افزایش دوز برای توزیع یکنواخت طلا و گادلینیوم با غلظت 7 تا mgr/gr 30 به ترتیب برابر 7/4% تا 4/19% و 3/3% تا 6/13% محاسبه شد. این مقادیر برای توزیع غیریکنواخت به ترتیب برابر با 4/0% تا 9/1% و 2/0% تا 2/1% بود. افزایش دوز بافت سالم پیرامونی به دلیل وجود 2 تا mgr/gr 5/8 طلا و گادلینیوم به ترتیب در حدود 3/1% تا 5/6% و 1/1% تا 2/4% تخمین زده شد. نتیجه‌گیری: افزایش عدد اتمی و غلظت نانوذرات، دوز جذبی تومور را به دلیل افزایش احتمال رخداد پدیده فوتوالکتریک افزایش خواهد داد. توزیع غیریکنواخت نانوذرات در مقایسه با توزیع یکنواخت، دوز کمتری را تخمین می‌زند. بنابراین در نظر گرفتن دقیق توزیع نانوذرات در حجم تومور برای محاسبه میزان افزایش دوز امری ضروری است. نشان‌دار کردن هدفمند نانوذرات برای جذب حداکثری در حجم تومور و نفوذ حداقلی به بافت مجاور بهره درمان تشعشعی را بالا می‌برد.

واژه‌های کلیدی: براکی تراپی، افزایش دوز، شبیه سازی مونت کارلو، تابع توزیع نانوذرات

متن کامل [PDF 466 kb]   (1750 دریافت)