مقدمه: همخوانی بین تشخیص بالینی و پاتولوژی، نقش مهمی در اتخاذ یک طرح درمان مناسب و جلوگیری از عوارض و مشکلات جدی‌تر بیماران دارد. این مطالعه با هدف بررسی میزان همخوانی تشخیص بالینی و گزارش پاتولوژی بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی از سال 1384تا 1387 انجام گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته‌نگر، 300 ضایعه بافت نرم از بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی به روش سرشماری انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ضایعات بر اساس روش ذکرشده در کتاب‌های مرجع پاتولوژی، طبقه بندی و میزان همخوانی دو تشخیص انجام شده بر اساس جنس و سن با استفاده از آمار توصیفی بررسی شدند. نتایج: دراین مطالعه تشخیص پاتولوژی به عنوان تشخیص قطعی و Golden standard در نظر گرفته شده است. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ضریب توافقی بین دو تشخیص بالینی و پاتولوژی در تمامی ضایعات به جز پمفیگوس و POF بالای 7/0 بود. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که جراحان فک و صورت در دانشکده‌های دندانپزشکی تهران و شهید بهشتی تشخیص‌های قابل قبولی را در مورد ضایعات پاتولوژیک در فاصله سال‌های 1387-1384 داشته‌اند. با این حال وجود حتی اختلاف‌های اندک در دو تشخیص، ایجاب می‌کند جهت پیشگیری از عوارض ضایعات و تعیین تشخیصی منطبق بر اصول علمی و دقیق، بیماران به طور کامل از نظر بالینی و پاراکلینیکی ارزیابی شده و تلاش‌های لازم جهت منطبق ساختن دو تشخیص انجام شود.

واژه‌های کلیدی: تشخیص بالینی، تشخیص پاتولوژی، همخوانی تشخیص، ضایعات بافت نرم

متن کامل [PDF 248 kb]   (5722 دریافت)