مقدمه: فعالیت بدنی با کاهش عوامل خطرزا، نقش حفاظتی در برابر بیماری‌های قلبی ایفا می‌کند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر یک دوره تمرینات ترکیبی و هوازی بر عوامل خطرزای بیماری قلبی ـ عروقی در مردان غیرفعال می‌باشد. روش بررسی: 29 مرد داوطلب تمرین نکرده با دامنه سنی 36 الی 56 سال در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی در یکی از سه گروه هوازی، ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص توده بدن، نسبت کمر به لگن، گلوکز، فشار خون و نیمرخ لیپیدی آزمودنی‌ها، اندازه‌گیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای هر گروه 8 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. داده‌های به دست آمده با استفاده از روش‌های آماری t همبسته و تحلیل واریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بعد از تمرینات هوازی و ترکیبی، سطوح تری گلیسیرید (TG)، کلسترول تام (TC)، لیپوپروتئین کم‌چگال (LDL)، لیپوپروتئین پر‌چگال (HDL) و گلوکز خون، تغییر معنی‌داری یافت (05/0p<) اما بین گروه هوازی و ترکیبی تفاوت معنی‌داری در TC، LDL، TG، HDL، گلوکز، فشار خون سیستولی، دیاستولی و میانگین فشار سرخرگی، مشاهده نشد. همچنین آزمودنی‌های هر دو گروه تجربی، افزایش معنی‌داری را در حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند (05/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که هر دو نوع تمرین باعث کاهش عوامل خطرزای بیماری‌های قلبی ـ عروقی در مردان غیرفعال می‌شوند، هرچند که هریک از تمرینات، فواید ویژه خود را دارد.

واژه‌های کلیدی: تمرینات ترکیبی، تمرینات هوازی، نیمرخ لیپیدی، فشارخون، حداکثر اکسیژن مصرفی

متن کامل [PDF 287 kb]   (9210 دریافت)