مقدمه: تمرینات به عنوان تحریک کننده‌ای قوی برای سیستم اندوکرینی شناخته شده است. اثر ورزش تا حد خستگی روی هیپوتالاموس همچنان به صورت مبهم باقی مانده است و تغییرات هورمون‌ها نسبت به ورزش به عوامل مختلفی از قبیل وسعت، مدت زمان، نوع ورزش و تمرینات قبلی بستگی دارد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تجربی می‌باشد که 14 دونده سرعتی نخبه سالم به صورت هدفمند و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌های تحقیق طبق آزمون بروس روی تریدمیل تا حد خستگی می‌دویدند و نمونه خونی در 3 مرحله 1) شرایط پایه (قبل تمرین)؛ 2) بلافاصله پس از یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز بروس و 3) ده دقیقه پس از تمرین در حالت ناشتا اخذ گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شده است. نتایج: میانگین و انحراف معیار تستوسترون ورزشکاران دونده مرد در سه مرحله قبل از تمرین، بلافاصله بعد از تمرین و 10 دقیقه پس از تمرین به ترتیب 25/1±60/10، 82/2±62/10، 57/2±64/10 و میانگین و انحراف معیار پروژسترون به ترتیب 41/0±61/0، 53/0±99/0 و 44/0±08/1 بود. لذا سطح تستوسترون قبل از تمرین با بلافاصله پس از تمرین و 10 دقیقه پس از تمرین (05/0p>) تفاوت معنی‌داری نداشته است، ولی سطح پروژسترون قبل از تمرین با بلافاصله پس از تمرین (05/0p<) و 10 دقیقه پس از تمرین (05/0p<) تغییرات معنی‌داری داشته است. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز باعث تغییرات معنی‌دار در سطح تستوسترون نشده ولی منجر به افزایش معنی‌دار سطح پروژسترون می‌گردد که این تغییرات ده دقیقه پس از استراحت به میزان پایین‌تر از مرحله قبلی برنگشته و هنوز نسبت به مرحله قبل از تمرین به طور معنی‌داری بالاتر بود.

واژه‌های کلیدی: تمرین فزاینده درمانده‌ساز، آزمون بروس، تستوسترون، پروژسترون

متن کامل [PDF 230 kb]   (4523 دریافت)