مقدمه: هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین فراشناخت و نگرش‌های ناکارآمد در بیماران مبتلا به اختلال خلق دوقطبی II می‌باشد. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی و بررسی پیامد، 36 بیمار(20 زن و 16 مرد) با تشخیص اختلال دو قطبی II قبل از ورود به چرخه درمان دارویی به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و قبل از درمان دارویی اقدام به تکمیل پرسشنامه‌ فراشناخت و مقیاس نگرش‌های ناکارآمد(DAS) کردند. تشخیص اختلال بر مبنای مصاحبه نیمه ساختار یافته بالینی بر مبنای DSM-IV (SCID-CV) صورت گرفت. نتایج: نتایج تحلیل ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که فراشناخت و مولفه‌های آن با نگرش‌های ناکارآمد رابطه مثبت و معناداری دارند(28/0=r، 05/0 >P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه‌های باورهای منفی نسبت به کنترل‌ناپذیری و خطر و باور به نیاز به کنترل افکار به ترتیب پیش بینی کننده نگرش‌های ناکارآمد می‌باشد(29/0 و 35/0=R², 05/0 >P). این دو مولفه بیشترین ارتباط مثبت و معنادار را با مولفه‌های تأثیرپذیری، آسیب‌پذیری و کمال‌گرایی در مقیاس نگرش‌های ناکارآمد نشان دادند. مولفه‌های باورهای مثبت در باره نگرانی، باورهای مربوط به اطمینان شناختی و باورهای مربوط به خودآگاهی شناختی در پیش بینی متغیر ملاک و مولفه‌های آن سهم معناداری نشان ندادند. نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج این پژوهش بیان می‌کند که اختلال در سطوح بالاتر فراشناخت، نگرش‌های ناکارآمد بیماران مبتلا به اختلالات دوقطبی II را افزایش می‌دهد.

واژه‌های کلیدی: فراشناخت، نگرش‌های ناکارآمد، بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی II

متن کامل [PDF 210 kb]   (3760 دریافت)