مقدمه: پلویمتری بالینی برای بیمار ناراحت کننده است و خطای ذهنی بالایی دارد. پلویمتری خارجی، یک روش آسان و قابل پذیرش برای بیمار است. این مطالعه با هدف مقایسه ارزش تشخیصی پلویمتری بالینی و اندازه گیری خارجی اقطار لگنی زنان نخست زا در پیشگویی زایمان سخت انجام شد. روش بررسی: مطالعه از نوع روایی روش‌های تشخیصی و به صورت دو سوکور بود، 447 زن نخست‌زای مراجعه کننده به زایشگاه ام‌البنین(ع) شهرستان مشهد که سن بارداری ترم(42-38 هفته) و حاملگی تک قلویی با نمایش قله سر داشتند وارد مطالعه شدند. اقطار خارجی لگن در بدو پذیرش، توسط پژوهشگر واحد اندازه‌گیری شد و معاینه بالینی لگن، توسط پژوهشگر واحد دیگری انجام شد. اطلاعات مربوط به اندازه‌های لگنی در اختیار پژوهشگری که کنترل زایمان را بر عهده داشت قرار نگرفت. زایمان سزارین یا واکئوم در شرایطی که با وجود انقباضات موثر رحمی در مرحله فعال زایمان، توقف اتساع دهانه رحم یا سرعت اتساع دهانه رحم کمتر از 1 سانتی‌متر در ساعت به مدت 2 ساعت و در مرحله دوم زایمان سرعت نزول کمتر از 1 سانتی‌متر در ساعت و یا طول مدت این مرحله بیشتر از 2 ساعت بود، به عنوان زایمان سخت در نظر گرفته شد. نتایج: بیشترین حساسیت به دست آمده از پلویمتری بالینی 3/33% و مربوط به کونژوگه دیاگونال کمتر از 5/11 سانتی‌متر بود. حساسیت به دست آمده برای هرکدام از اقطار خارجی لگن بیشتر از پلویمتری بالینی بود و بیشترین حساسیت مربوط به قطر عرضی میکائیل ساکرال و 7/60% بود. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که اندازه‌گیری خارجی اقطار لگنی در مقایسه با پلویمتری بالینی روش مناسب‌تری برای شناسایی زنان در معرض زایمان سخت است.

واژه‌های کلیدی: زایمان سخت، عدم تناسب سرجنین با لگن مادر، پلویمتری بالینی، پلویمتری خارجی

متن کامل [PDF 533 kb]   (1864 دریافت)