مقدمه: تنظیم کنترل باروری با استفاده از ترکیبات گیاهان دارویی در بسیاری از منابع قدیمی مرتبط با پزشکی ذکر شده است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات عصاره الکلی گلهای گیاه بومادران بر باروری موشهای صحرایی نر بود. روش بررسی: در این تحقیق از 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 250-220 گرم در 3 گروه 6 تایی استفاده شد. عصاره الکلی گل‌های بومادران پس از تهیه در دوزهای 200 و 400 میلی‌گرم بر کیلوگرم از راه دهانی(گاواژ) برای مدت 50 روز به موش‌ها تجویز گردید. گروه کنترل نیز طی همین مدت روزانه 1میلی لیتر آب مقطر دریافت می کرد. بعد از طی این مدت موش‌ها کشته شده و خون آنها جمع آوری گردید و شاخصهای وزن بدن، (وزن بیضه ها نسبت به وزن بدن، وزن اپیدیدیم، تحرک و تعداد اسپرماتوزوئیدها، میزان ذخیره اسپرم اپیدیدیمی، میزان تولید اسپرم توسط بیضه ها، غلظت تستوسترون خون و میزان باروری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاصل از بررسی وزن بیضه و اپیدیدیم، تعداد اسپرمها، میزان ذخیره اسپرم اپیدیدیمی، میزان تولید اسپرم توسط بیضه ها، غلظت تستوسترون خون و میزان باروری در مقایسه گروه کنترل با گروه با دوز پایین‌تر(به ترتیب، 05/0>P، 0، 0، 5/0>P، 05/0>P و 0) و در مقایسه گروه کنترل با گروه با دوز بالاتر(به ترتیب05/0>P، 01/0>P، 01/0>P، 05/0>P، 001/0>P، 001/0>P و 05/0>P) کاهش معنی داری را نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق کاهش معنی‌داری را در اغلب شاخصهای تعیین کننده باروری، به ویژه برای گروه با دوز بالاتر در مقایسه با گروه کنترل نشان داد که در مجموع می توان گفت عصاره بومادران با دوز بالاتر قادر به کاهش میزان باروری موشهای صحرایی نر می باشد.

واژه‌های کلیدی: بومادران، باروری، تستوسترون، موش صحرایی نر

متن کامل [PDF 295 kb]   (6415 دریافت)