مقدمه: دندانهایی که معالجه ریشه می‌شود به دلیل از دست رفتن سقف پالپ چمبر مستعد شکستگی می‌شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر باندینگ‌های عاجی و گلاس یونومر به همراه ترمیم‌های کامپوزیتی بر مقاومت شکست دندانهایی که معالجه ریشه شده‌اند می‌باشد. روش بررسی: چهل دندان سالم انسانی پره مولر فک بالا جمع‌آ‌وری و از این تعداد ده دندان به منظور کنترل مثبت در نظر گرفته شد و بر روی سایر دندانها درمان ریشه و حفرات MOD انجام گردید.سپس دندانها به پنج گروه تقسیم شدند: 1-گروه دندانهای سالم 2- دندانهای تهیه حفره شده و بدون ترمیم به عنوان کنترل منفی 3- دندانهای تهیه حفره شده و ترمیم شده با گلاس یونومر (Vitrabond) وباندینگ عاجی(Singlebond) و کامپوزیت رزین نوری (Z100) 4-دندانهای تهیه حفره شده و ترمیم شده با باندینگ عاجی (Singlebond) و کامپوزیت رزین نوری (Z100). سپس نمونه‌ها در دستگاه Instron 8502 و در معرض نیروی فشاری قرار گرفتند تا زمانی که شکستگی در آنها ایجاد شدو عدد مربوطه ثبت شد. نتایج: گروه 1 دارای بیشترین مقاومت شکست بود و به دنبال آن به ترتیب گروههای 2 و3 و4 قرار گرفتند. آزمونهای آماری آنالیز واریانس (ANOVA) وt-test وChi-square تفاوت معنی‌داری بین تمامی گروهها نشان داد(p<0.05) . نتیجه گیری: استفاده از باندینگ عاجی به همراه کامپوزیت رزین سبب افزایش بیشتر مقاومت شکست دندانهای معالجه ریشه شده نسبت به استفاده از ساندویچ گلاس یونومر و باندینگ عاجی و کامپوزیت رزین در مقابل نیروهای فشاری می‌شود.

واژه‌های کلیدی: مقاومت شکست، دندانهای معالجه ریشه شده، کامپوزیت، سمان گلاس یونومر، باندینگ

متن کامل [PDF 174 kb]   (1984 دریافت)