مقدمه : اصطلاح استئواسکلروز ایدیوپاتیک (IO) برای توصیف ناحیه‌ای رادیواپک با منشاء ناشناخته بکارمیرود. این حالت معمولاً بدون علامت بوده و در رادیوگرافی‌هایی که به علل مختلف گرفته می‌شوند، کشف می‌گردد. اندازه، شکل، حدود و دانسیته این رادیواپاسیتی‌ها مختلف است. در این مطالعه میزان شیوع استئواسکلروز ایدیوپاتیک و رابطه آن با جنس، سن، موقعیت آناتومیکی و سابقه کشیدن دندان شیری در محل مورد نظر را مورد مطالعه قرار دادیم. روش بررسی : از 917 بیمار که جهت انجام رادیوگرافی پانورامیک به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و کلینیک تخصصی رادیولوژی فک و صورت مراجعه کرده بودند (494 زن و 423 مرد) رادیوگرافی پانورامیک استاندارد به‌عمل آمد. رادیوگرافی‌ها توسط مشاهده گر رادیولوژیست به دقت مطالعه و محل توده اسکلروزه علامت زده می‌شد. سپس جهت صحت تشخیص معاینه کلینیکی صورت می‌گرفت. نتایج : تعداد 54 توده اسکلروتیک در 52 نفر مشاهده گردید. بیشترین محل بروز آن ناحیه پرمولرهای فک تحتانی بود. (6/59% در گروه خانم‌ها و 4/40% در گروه آقایان) و از نظر شیوع سنی اغلب موارد در دهه‌های سوم و چهارم زندگی بودند (018/0=P) شایع‌ترین ناحیه بروز IO به ترتیب در ناحیه پرمولرها، ناحیه مولرها، بین مولر اول و پره مولر دوم و بین کانین و پره مولر اول دیده شد. نتیجه‌گیری : با توجه به اینکه بیشترین شیوع (2/59%) مربوط به توده‌های اسکلروتیک بدون ارتباط با ریشه دندان بود تئوری تکاملی بودن علت بروز این حالت قابل قبول‌ به نظر می‌رسد.

واژه‌های کلیدی: : استئواسکلروز – رادیوگرافی پانورامیک – فک پایین

متن کامل [PDF 170 kb]   (7631 دریافت)