دوره 12، شماره 1 - ( بهار 1383 )                   جلد 12 شماره 1 صفحات 34-29 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (232658 مشاهده)
مقدمه : تقریباً از هرچهار زن یکی در طول زندگـی خود سقط ناقص را تجربه می‌کند. در تمام طول قرن بیستم سقط ناقص توسط تخلیه محتویات رحم باردار درمان می‌شد و برای این کار از فورسپس و کورتاژ استفاده می‌کردند. ارزیابی مجدد درمانهای موجود برای این بیماری کاملاً محسوس است. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج درمان طبی سقط ناقص تریمستراول با متیل ارگـونوین می‌باشد. روش بررسی : یک مطالعه مشاهده ای توصیفی ـ تحلیلی جهت ارزیابی اثر حداکثرچهار دوز mg2 متیل ارگـونوین تزریقی بر روی سقط ناقص درتریمستر اول طراحی گـردید.در سال 1381 در بیمارستان حضرت فاطمه الزهرا(س) شهرستان مهریز مجموعاً 100 بیمار به صورت نمونه گـیری آسان انتخاب گـردیدند. بیماران دوز اولیه متیل ارگـونوین را به صورت وریدی و سه دوز بعدی به صورت عضلانی و به فاصله سه ساعت دریافت نمودند. در صورت شک به باقیمانده‌های جفت در رحم و عدم وجود خونریزی فعال بیمار5 روز درمان خوراکی با قرص متیل ارگـونوین هر 6 ساعت انجام می‌شد به بیماران همزمان اکسی‌توسین هم تجویز می‌گـردید. ارزیابی نتایج با استفاده از سونوگـرافی ابدومینال بعد از 24 ساعت از پذیرش صورت می پذیرفت.آنالیز آماری توسط آزمونهای آماری t-test و مجذور کای و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گـرفت. نتایج : تعداد 100 زن با حداقل سنی 14 و حداکثر 45 سال وارد مطالعه گـردیدند شایع‌ترین گـروه سنی را زنان 29-20 ساله با فراوانی نسبی 40% تشکیل می‌دادند ) بیشترین موارد ابتلا به سقط ناقص در این مطالعه در زنان با سن حاملگـی 10-8 هفته روی داده بود (59% ) و تعداد حاملگـی در زنان مبتلا در بیش از 70 درصد موارد سه زایمان و یا کمتر بود. در 97 بیمار متیل‌ارگـونوین در تخلیه کامل محصولات حاملگـی موفق بود .در هیچکدام از بیماران عارضه‌ای که مانع ادامه درمان با متیل ارگـونوین گـردد ایجاد نشد. نتیجه‌گیری : این مطالعه ضمن اینکه اثر مفید و مؤثر متیل ارگـونوین را درمان سقط ناقص تریمستراول نشان می‌دهد بر انجام مطالعات بیشتر بر روی این مقوله تأکید می‌ورزد .
واژه‌های کلیدی: سقط ناقص، متیل ارگـونوین
متن کامل [PDF 114 kb]   (12865 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1389/9/15 | انتشار: 1383/1/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.