مقدمه: گسیل‌های صوتی گوش، اصواتی با شدت کم هستند که از حلزون سالم تولید شده و در صورت سالم‌بودن ساختار انتقال صوت قابل اندازه‌گیری هستند. هدف از این مطالعه بررسی موفقیت جراحی استخوان رکابی (استاپدوتومی) با استفاده از آزمون های مرسوم شنوایی سنجی و TEOAE و DPOAE به عنوان روشی برای ارزیابی شنوایی بعد از عمل جراحی می‌باشد. روش بررسی: مطالعه ی تحلیلی توصیفی حاضر از نوع نیمه تجربی بود که به صورت مقطعی از فروردین 83 تا آبان ماه 86 برروی 50 بیمار مبتلا به بیماری اتوسکلروزیس در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. TEOAE و DPOAE همراه با سایر آزمونهای رفتاری شنوایی قبل، سه و شش ماه پس از عمل جراحی برروی بیماران انجام شد و نتایج با هم مقایسه گردید. نتایج: فاصله آستانه ی هوایی و استخوانی در ادیوگرام بیماران به طور چشمگیری بعداز عمل جراحی کاهش یافته بود. قبل از عمل در هیچکدام یک از بیماران TEOAE و TEOAE قابل ثبت نبود، بعداز جراحی فقط در دو بیمار پاسخ‌ها قابل ثبت بود. نتیجه‌گیری: با وجود بهبود شنوایی و کاهش چشمگیر کم‌شنوایی انتقالی، OAE بعد از عمل جراحی موفقیت‌آمیز، به صورت نادر قابل اندازه‌گیری بوده و از آن نمی‌توان به عنوان روشی برای ارزیابی موفقیت عمل جراحی استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: اتوسکلروزیس- استاپدوتومی، گسیل‌های صوتی برانگیخته ی گذرا(TEOAE)، گسیل‌های صوتی محصول اعوجاج(TEOAE)

متن کامل [PDF 205 kb]   (13111 دریافت)